Opis i historia samochodu Nissan Maxima

Nissan Maxima jest świetnym samochodem rodzinnym (Segment D zgodnie z klasyfikacją europejską), produkowany od 1981 do chwili obecnej przez japońskiego producenta samochodów Nissan. Nadwozie ma formę sedana, ale wczesne modele miały również nadwozie kombi. Po raz pierwszy wydany pod nazwą «Datsun Maxima», ale w 1984 od tytułu «Datsun» opuszczony na korzyść «Nissan». Przyszedł, aby zastąpić przestarzałe «Datsun 810». Sprzedawane głównie na rynkach Ameryki Północnej. Produkcja do 2004 roku prowadzona była wyłącznie w Japonii, prefekturze Kanagawa, mieście Yokosuka (Roślina Oppamy). W 2004 roku otworzyliśmy produkcję w USA, Tennessee, miasto Smyrna.

Główni konkurenci i koledzy z klasy «Nissana Maximę» to następujące samochody innych marek − Audi A4, BMW 3, Chevrolet Malibu, Citroen C6, Ford Mondeo, Ifiniti Q50, Honda Inspire, Hyundai Sonata, Infiniti G, Kia Optima, Mazda 6, Mitsubishi Galant, Opel Omega, Peugeot 408, Renault Laguna, Skoda Superb, Subaru Legacy, Toyota Camry, Volkswagen Passat.

Pierwsza generacja (G910, 1981−1984)

Pierwsza generacja Maximy to druga generacja «Datsun 810», który został wprowadzony w 1980 roku jako model z 1981 roku. Nadwoziem był 4-drzwiowy sedan i 5-drzwiowe kombi. Silnik znajdował się z przodu z napędem na tylne koła. W rzeczywistości była to druga generacja samochodu «Datsun 810» i był sprzedawany głównie tylko w Ameryce Północnej. Unikalną cechą samochodu było zastosowanie ostrzeżeń głosowych o otwartych drzwiach, włączonych światłach itp. To pierwszy mówiący samochód sprzedawany w USA.

Były tylko dwa silniki, oba sześciocylindrowe rzędowe, jeden benzynowy i jeden wysokoprężny. Silnik benzynowy z kodem «L24E» pojemność 2,4 litra o mocy 138 KM. Silnik Diesla z kodem «LD28» pojemność 2,8 litra o mocy 90 KM. Skrzynia biegów 5-biegowa manualna lub 4-biegowa automatyczna «Jatco L4N71B».

Produkcja samochodu odbywała się w Japonii w fabryce Oppama.

Drugie pokolenie (PU11, 1984−1988)

Jesienią 1984 roku pojawiła się druga generacja «Maxima» z kodem «PU11», który był oparty na samochodzie «Bluebird U11». Najważniejszą różnicą było odrzucenie napędu na tylne koła i przejście na napęd na przednie koła z przednim poprzecznym silnikiem. Nadwozie zostało wykonane w formie 4-drzwiowego sedana (długość 4610 mm, szerokość 1689 mm, wysokość 1389 mm) i 5-drzwiowe kombi (długość 4694 mm, szerokość 1689 mm, wysokość 1415 mm). To najnowsza generacja z nadwoziem kombi.

Silniki były tylko sześciocylindrowymi silnikami benzynowymi w kształcie litery V o pojemności 2,0 litra (1998 cm³, VG20E/VG20ET, V6, 113/170 KM) i 3,0 litry (2960 cm³, VG30E, V6, 153 KM). Skrzynia biegów 4-biegowa automatyczna «RL4F02A» lub 5-biegowa manualna «RS5F50A».

W 1986 roku wygląd i wnętrze samochodu zostały nieco zaktualizowane. Zaczęli używać automatycznych pasów bezpieczeństwa, cyfrowego systemu dotykowego, elektrycznych szyb, szyberdachu, zamków, anteny i siedzeń, dźwiękowego systemu ostrzegawczego, podgrzewanych skórzanych foteli, a także innych dostępnych wówczas opcji elektronicznych. Cechą charakterystyczną jest również zastosowanie aktywnego zawieszenia z sonarem, który skanuje drogę i dostosowuje zawieszenie w celu uzyskania lepszych osiągów.

Trzecia generacja (J30, 1988–1994)

W 1988 roku wprowadzono trzecią generację «Maxima» z kodem fabrycznym «J30». Ze względu na wzrost rozmiarów zaczęto go klasyfikować jako samochód średniej wielkości zamiast kompaktu. Nadwozie pozostało tylko 4-drzwiowym sedanem o długości 4765 mm, szerokości 1760 mm i wysokości 1400 mm (od 1991 - 1346 mm). Silnik znajdował się z przodu, z napędem na przednie koła. Zawieszenie stało się całkowicie niezależne, kontynuowano ulepszanie aktywnego zawieszenia za pomocą sonaru.

Silniki zainstalowane tylko sześciocylindrowy silnik benzynowy w kształcie litery V o pojemności 3,0 litra (2960 cm³, VG30E, V6, 153 KM) I (2960 cm³, VE30DE, V6, 190 KM). Skrzynia biegów 5-biegowa manualna lub 4-biegowa automatyczna «Jatco» z trybami «sport» i «komfort».

W 1991 roku model został zaktualizowany. Znacznie obniżono wysokość samochodu (przy 56 mm), kierowca zaczął instalować boczną poduszkę powietrzną. Od tego roku samochód zaczął być oferowany na rynku europejskim, zastępując go «Laurel».

Czwarta generacja (A32, 1994–1999)

Czwarta generacja z kodem «A32» został opracowany w 1991 roku i wprowadzony w maju 1994 roku jako model z 1995 roku. Silnik znajdował się z przodu, napęd pozostał na przednich kołach. Tylko nadwozie 4-drzwiowy sedan o długości 4768 mm (od 1996 - 4811 mm), szerokość 1770 mm, wysokość 1415 mm. Masa własna wynosiła 1300 kg. Niezależne tylne zawieszenie poprzedniej generacji zostało zastąpione lżejszym i tańszym półniezależnym ze sztywną belką z drążkiem skrętnym.

Silnikami były dwa modele, oba 6-cylindrowe w kształcie litery V, benzyna o pojemności 2,0 litra (1995 cm³, VQ20DE, V6, 148KM) i 3,0 litry (2988 cm³, VQ30DE, V6, 190 KM). Silnik «VQ30DE» na liście najlepszych silników na świecie od 1995 do 2001 roku. Skrzynia biegów 5-biegowa manualna lub 4-biegowa automatyczna.

W 1995 roku amerykański magazyn «Motor Trend» przyznał nagrodę «Najlepszy importowany samochód roku». W latach 1995 i 1996 «maksima» był na liście «Dziesięć najlepszych samochodów», która wydaje amerykański magazyn «Car and Driver».

W październiku 1996 roku wygląd samochodu został zaktualizowany. Zamiast szklanych reflektorów zainstalowano plastikowe, zaktualizowano również wygląd pozostałych świateł. W środku pojawił się odtwarzacz CD. Wnętrze zostało wysoko ocenione przez ekspertów jako ciche i przestronne.

Piąta generacja (A33, 1999–2003)

W maju 1999 roku wraz z kodem wprowadzono piątą generację «A33». Nadwoziem był tylko 4-drzwiowy sedan o długości 4839 mm (od 2001 - 4864 mm), szerokość 1786 mm, wysokość 1430-1450 mm. Silnik znajduje się z przodu, z napędem na przednie koła. Samochód posiadał trzy poziomy wyposażenia − «GXE», «GLE» i «SE». Wprowadzono nowe zawieszenie mostu «Bridgestone» z czujnikami, których sygnały są przetwarzane przez ECM (Electronic Control Module). Problemy z silnikiem i skrzynią biegów zostały naprawione.

W silnikach zastosowano tylko sześciocylindrową benzynę w kształcie litery V o pojemności 3,0 litra (2987 cm³, VQ30DE-K, V6, 200 KM) i 3,5 litra (3498 cm³, VQ35DE, V6, 255 KM). Skrzynia biegów była 5 lub 6-biegową manualną, a także 4-biegową automatyczną.

W roku modelowym 2002 wygląd samochodu został zaktualizowany, pojawił się silnik «VQ35DE», sześciobiegowa manualna skrzynia biegów, nowe reflektory ze światłami o dużej intensywności (HID), mechanizm różnicowy o zwiększonej rezystancji wewnętrznej, a także mniejsze ulepszenia.

Szósta generacja (A34, 2003–2008)

Prace nad projektem Maximy szóstej generacji z kodem fabrycznym «A34» zostały w pełni zakończone w marcu 2001 r. Gotowy samochód został zaprezentowany publicznie w styczniu 2003 roku na North American International Auto Show w Detroit. Sprzedaż odbywała się tylko w Ameryce Północnej. W innych krajach podobny samochód był sprzedawany pod tą nazwą «Nissan Cefiro». Były tylko dwa poziomy wyposażenia - «SE» (sport) i «SL» (luksus). Samochód oparty jest na platformie «Nissan FF-L». Nadwozie to tradycyjnie 4-drzwiowy sedan o długości 4915 mm (od 2006 - 4938 mm), szerokość 1821 mm, wysokość 1481 mm. Produkcja prowadzona była w USA, Tennessee, mieście Smyrna.

W silniku zainstalowano tylko jedną sześciocylindrową benzynę o pojemności 3,5 litra w kształcie litery V (3498 cm³, VQ35DE, V6) 265 KM Skrzynia biegów 6-biegowa manualna, 4- lub 5-biegowa automatyczna, a od roku modelowego 2007 montowany jest wariator «Xtronic» (CVT), podobny do zainstalowanego na «Nissan Murano».

W 2006 roku przeprowadzili niewielką aktualizację wyglądu, a także wnętrza samochodu.

Siódma generacja (A35, 2008–2014)

Siódma generacja z kodem «A35» został zaprezentowany w marcu 2008 roku na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Nowym Jorku. Samochód jest zbudowany na platformie «Nissan D», który jest nieco mniejszy niż poprzedni i jest również używany w czwartej generacji «Nissan Altima» i drugiej generacji «Nissan Murano». Silnik znajduje się z przodu, z napędem na przednie koła. Nadwozie to nadal tylko 4-drzwiowy sedan o długości 4841 mm, szerokości 1859 mm, wysokości 1468 mm i masie własnej 1617 kg. Były dwa poziomy wyposażenia - «S» i «SV». Montaż samochodu odbywał się w USA, Tennessee, mieście Smyrna.

Zastosowany silnik to 3,5-litrowy sześciocylindrowy benzynowy silnik w kształcie litery V (3498 cm³, VQ35DE, V6) 290 KM, który współpracuje z bezstopniowym wariatorem «Xtronic» (CVT). W 2010 roku spodziewano się silnika wysokoprężnego, ale plany te nie zostały zrealizowane.

W 2012 roku samochód został zaktualizowany, co wpłynęło na osłonę chłodnicy, tylne siedzenie, nowe felgi, a także nieznacznie zmieniło wnętrze. Drobne aktualizacje zostały również wykonane w 2013 i 2014 roku.

Ósma generacja (A36, 2015 – obecnie czas)

Reklama ósmej generacji z kodem fabrycznym «A36» pokazany 1 lutego 2015 r. w USA podczas «Super Bowl XLIX». W kwietniu samochód został zaprezentowany publicznie na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Nowym Jorku. Wystrój wnętrza przypomina inżynierię lotniczą. Stało się aż pięć poziomów wyposażenia - «S», «SV», «SL», «SR» i «Platinum». Samochód jest montowany na platformie «Nissan D». Silnik znajduje się z przodu, z napędem na przednie koła. Nadwozie to tylko 4-drzwiowy sedan o długości 4897 mm, szerokości 1859 mm, wysokości 1435 mm i masie własnej 1580 kg.

Silnik benzynowy to nadal 3,5-litrowy sześciocylindrowy silnik w kształcie litery V (3498 cm³, VQ35DE, V6) 300 KM Bezstopniowy wariator skrzyni biegów «Xtronic» (CVT).

W 2018 roku przeprowadzili małą aktualizację modelu i pokazali samochód w grudniu 2018 roku na Los Angeles International Auto Show.

Maxima A36, widok z tyłu

Maxima A36, widok z boku

Maxima A36, wnętrze