Раз у два гады або кожныя 40000 км прабегу (што наступіць раней).
Праз пэўныя Спецыфікацыямі інтэрвалы часу/кіламетражу павінна рабіцца замена трансмісійнай вадкасці. Паколькі вадкасць даволі доўга застаецца гарачай пасля выключэння рухавіка, вырабляеце гэтую працэдуру толькі пасля поўнага астывання рухавіка.
Перад пачаткам працы набудзьце трансмісійную вадкасць, пазначаную ў Раздзеле Тыпы і аб'ёмы прымяняемых змазак і вадкасцей.
Іншымі неабходнымі для правядзення дадзенай працэдуры прыладамі з'яўляюцца апоры для фіксацыі аўтамабіля ў паднятым стане, зліўная ёмістасць аб'ёмам не меней 7 літраў, газеты і чыстае рыззё.
1. Паддамкаркайце аўтамабіль і надзейна ўсталюеце яго на апоры.
2. Аддайце зліўны корак збоку каробкі перадач і зліце вадкасць у чыстую ёмістасць.
3. Старанна счысціце ўсе металічныя часціцы з магніта, калі ён ёсць.
4. Запоўніце каробку перадач вышэйапісанай выявай. Агульны аб'ём заліваецца ў скрынку перадач алею складае 7.0 л, аднак пэўную колькасць алею застаецца ў скрынцы, гэта значыць, што скрынку перадач варта запаўняць павольна, пакуль узровень вадкасці на маславымяральным стрыжні не будзе адпавядаць патрабаванаму значэнню.
5. Апусціце аўтамабіль і дадайце неабходную колькасць вадкасці праз заліўную гарлавіну (гл. Раздзел Праверка ўзроўню вадкасці аўтаматычнай трансмісіі).
6. Усталюеце трансмісію ў становішча "Р" (Паркоўка) і ўзвядзіце стаяначны тормаз, затым запусціце рухавік на халастыя абарачэнні, не выціскаючы педаль газу.
7. Правядзіце рычаг селектара праз усе перадачы і зноў усталюеце яго ў становішча "Р" (Паркоўка). Праверце ўзровень вадкасці.
8. Пасля некалькіх першых паездак праверце дно аўтамабіля на наяўнасць уцечак вадкасці.